Olyo tya, hallo!

Inmiddels zijn wij een week in het mooie Namugongo, een plaats vlakbij Kampala. De hoofdstad van Oeganda. Toen wij zondagochtend rond 6 uur aankwamen bij ons gastenverblijf in het kinderdorp van Children’s Welfare Mission, begonnen wij gelijk te genieten van de mooie natuur en geluiden om ons heen. Hier lijkt onze tuin wel een jungle.
We dachten rustig aan te beginnen, maar om 10 uur ’s morgens stond ons huisje al vol kinderen. De daarop volgende dagen kwamen de kinderen naar ons huisje om met ons te spelen en wat aandacht te krijgen. Wat we ook wel begrijpen als je geen ouders meer hebt.
We konden niet wachten om ons buiten de poorten van het kinderdorp te begeven om de omgeving daar te zien en de locals te ontmoeten. Ook dat was een avontuur. De kinderen langs de weg zagen ons al van verre komen en riepen: ‘Mzungu, mzungu!’ (blanke). En vlogen op ons af om ons een knuffel of een hand te geven. Over aandacht hoefden we niet te klagen. De boda-boda (brommertjes) taxichauffeurs wilden ons maar wat graag meenemen voor een ritje. Wat vast nog wel zal gebeuren. Wij voelden ons echte Afrikanen, door op onze slippertjes over de rode en hobbelige zandwegen te lopen. Waar we niet aan gedacht hadden was dat we toch echt mzungu’s waren en zonnebrand nodig hebben. De kinderen keken op van onze rood geworden huid. Nu weten we dat we niet onvoorbereid over de African roads kunnen gaan.

Misschien heb je ons filmpje van de praisedienst al op onze facebookpagina gezien. Je krijgt dan al een beeld hoe de kerkdienst er aan toe gaat hier. Wij stonden als echte Nederlanders lekker stil achteraan dit tafereel te aanschouwen. Dat bleef onder de jongeren niet onopgemerkt. Al dansend kwamen ze op ons af en toen konden we niet weigeren om dansend mee naar voren te gaan. We hopen de komende drie maanden onze dansskills te verbeteren. Nadat er gedanst werd, was er een moment van bezinning. Hierin zag je dat de jongeren ook heel bewust God aanbaden en ondanks hun achtergrond toch zoveel kracht kunnen putten uit het geloof.

We raken steeds meer onder de indruk over wat het project allemaal inhoud. Het kinderdorp heeft zoveel te bieden aan de kinderen. De weeskinderen worden gesponsord door Nederlandse sponsorouders. Dan zijn er nog kinderen die hun ouders nog wel hebben, hun ouders moeten voor de school betalen. De kinderen krijgen drie keer per dag hun maaltijd dat meestal bestaat uit potjo met een bonenprutje. Potjo is gemalen maïs. Ze krijgen goed onderwijs in vergelijking met de andere scholen in de omgeving. Ze hebben een bed om in te slapen, een douche en een toilet. Naast school worden er activiteiten georganiseerd, zoals: sport, spel, filmavond, praise avond, dance battle, etc. Ondanks dat ze het in vergelijking met de andere kinderen in Oeganda het goed hebben, hebben ze een heftige achtergrond en gebed keihard nodig!

In onze volgende blog zullen we wat meer vertellen over het lesgeven en ons onderzoek.
Super leuk dat jullie zo betrokken zijn bij onze pagina en we vinden het erg leuk om jullie berichtjes te lezen! See you and God bless you!